لس کلن اعتکاف ـ منظوم نکل

کيسه يو داسي څوک کوي چي عالِم خاص دی
راوي پخپله عبدالله ابن عباسؓ دی
دی مدينه کي په مسجد کي د نبيؐ ؤ
لوېدلی دی و اعتکاف ته ښه سهي ؤ
چي ورته راغلی يو سړی چي ډېر زهير ؤ
په اندېښنو کي، په فکرونو کي راګير ؤ
ويل: راباندي د فلانکي سړي پيسې دي
وس يې زه نه لرم له دې مي اندېښني دي
ابن عباسؓ ويل: کَوَم درسره مرسته
هم د دائن سره خبره يوه درَسته
مقروض سړي ويل: که وکړې ورته چار ته
نو به آسانه کړې و ماته دغه کار ته
ابن عباسؓ همدا ؤ ووت له جماته
موزې يې وکړې اعتکاف ورڅخه پاته
مقروض حيران سو ويل: ايا درنه تېر سو؟
ستا اعتکاف ؤ ايا خلاص او که دي هېر سو؟

ابن عباسؓ ويل چي يا هير سوی نه دی
وخت يې لا پاته اعتکاف تېر سوی نه دی
اوښکی په سترګو کي هغه بيا په بيان سو
ابن عباسؓ د يو حديث هکله ګويان سو:
په غوږو خپلو اورېدلی مي فرمان دی
له محمدهؐ چي نبي آخرزمان دی:
که مسلمان د يو اړ سوي مسلمان ورور
مرسته تکل کړي، قدم واخلي، سي روان نور
په لاس به راوړي دا سړی لوی ثوابونه
تر لسو کالو اعتکاف هم ډېر اجـرونه

نو مسلمان وروره ورځه ته هم روان سه
مرسته د ورور وکړه محسن ته د خپل ځان سه

د ۲۰۱۷ کال د می ۱۹مه نېټه، بون

منبع: دغه نکل د الترغيب په نوم کتاب د دويم جلد په ۲۷۲ نمبر پاڼه کي راغلی دی