اور او مرغۍ ـ منظوم نکل

 په ځنګل کي يوه ورځ بل سول اورونه
سرې لمبې وې هسکي هسکي لکه غرونه
سوځېدل وچ او لانده چي نباتات ول
اور پر بل ؤ لوی واړه چي حيوانات ول
صرف يوه کوچنۍ مرغۍ تله او راتلله
دا له سينده تر ځنګله الوتله
خوله وړه چي به يې ډکه له اوبو کړه
بيا دې خلاصه به مشوکه پر لمبو کړه
ژر په بيړه عاجله او په تلواره
دې دا کار تکراراوه په څو څو واره
بل مرغه دغې مرغۍ ته ډېر اريان سو
بيا هغه دغې وړې ته په بيان سو:
نه پوهېږي چي اور لوی او ته کوچنۍ يې؟
وارخطا يې؟ که کمعقله لېونۍ يې؟
دې ويل: پوهېږم دا چي زه وړه يم
صرف يوه دانه که خورم زه په مړه يم
اور قوي او زه کمزورې ترې بېرېږم
زما تر وس هسکي لمبې دي په پوهېږم
خو بېرېږم چي که رب وکړل سوالونه
په عقبا کي که يې غوښتل احوالونه
چي ما څه وکړه او څه مي ول کارونه
پر ځنګل چي سرې لمبې وې بل اورونه
نو پند واخله له دې نکله ګرانه وروره
ته مسؤل يې که يې هرڅومره کمزوره

احمدولي اڅکزی، د ۲۰۱۷ کال د نوامبر ۱۸مه نېټه، بون

يادونه: دغه لنډ نکل مي د عبدالرؤف حقيار صاحب پر فيسبوک پاڼه لوستلی ؤ.